Es nachtet scho und s schneielet

Es nachtet schu und s'schneielet,

du lübi Zyt, ganz grüsli,

da Klaus leit iaz sin Mantil aa,

und bschlüsst druf no sys Hüüsli.

Er holt da Schleatta us am Schopf,

spannt s'Eseli gschweand aa,

und ladet d'Säck und d'Rueta uuf,

won är für d'Keand moas haa.

Hü Trämpeli, seit är, s'isch Ziit,

da Wäag is Städtli isch no wiit.

Mear hond hüt Obet gär vill z'tua,

hü, Trämpeli, lof artig zua.

Wie seand di Säck so dick und schwär,

wer kund ächt d'Ruata über, wär?

Da Klaus woass alles ganz genau,

drum, Keaner, bitte, folgid au.

​Was isch säb für es Liechtli

Was isch säb für es Liechtli?

Was isch säb für en Schiin?

De Chlaus mit de Latärne

lauft grad de Wald dur y.

Sin Esel, de hed glaade,

er rüeft, J-a, J-a!

Hüt dörf i mid mim Meischter

Emal is Stedtli ga!

Im Sack, da heds vill Nusse,

Tirgel und Zimmedschtärn,

die träg ich, wär's en Zentner,

für d'Chinde eischter gärn!

Aber die tusigs Ruete,

die han i ufem Strich

die bruucht min guete Meischter,

ja nid emal für mich.

Ich folg ihm gärn uf's Wörtli,

und laufe, was i cha,

die liebe Chind im Stedtli,

müend doch au öppis ha!

Da Samiklaus

Da Samiklaus, da Samiklaus,

so tüant's vo Huus zu Huus.

Gär mängem Keand klopft s'Härz so fescht

Und luegt zum Feanschter uus.

Iatz polderets dor d'Schtäge-n-uuf,

was häat är ächt im Seann?

Är treit an Sack so schwär und groass,

was tuusigs isch do dinn?

Da Sack, där neammt är immer mit

für d'Keander groass und kli.

Da Braava lärt är d'Nusse druus,

die Böasa steckt är drii.